Coco Chanel – zwycięstwo elegancji
4. Prostota i wygoda
Już na kilka lat przed pierwszą wojną światową Chanel posiada dojrzałą wizję swojego niepowtarzalnego stylu, stylu, który w przyszłości stanie się synonimem elegancji. Przypomnijmy jego podstawowe cechy: skromność, prostota, dyskrecja, wyakcentowanie linii i odrzucenie wszystkiego tego, co zakłóca jej czystość, wygoda, odrzucenie wszystkich tych cech i elementów, które tchną erotyzmem. Stroje nie mogą opinać ciała, podkreślać tali i bioder, posiadać dużych dekoltów. Chanel proponuje ubiory luźne, skrojone często na wzór męskich ubrań. Tworzy więc suknie „trzymające się z grubsza linii beczki”, sukienki „safari” z głębokimi kieszeniami, sukienki naśladujące męskie swetry, żakiety i żakieciki trzy czwarte z fałdzistymi spódnicami, kamizelki wzorowane na męskich, kurtki i kurteczki, marynarki. Wszystko to „przywraca ciału kobiecemu wolność”, jest w kolorach czerni, beżu, ciemnej szarości niezwykle starannie wykończone i zaskakująco eleganckie.
Kobiety jednak nie chcą rezygnować z dawnego wyrafinowanego, bogatego stylu. Podziwiają styl Chanel, ale trzymają się obowiązującej mody i są, jak na razie, przywiązane do stylu życia, który jest z nim związany, stylu, który wyklucza ich wszelką aktywność – społeczną, zawodową, sportową, turystyczną itp.
Chanel wyjeżdża w 1913 r. na wakacje do nadmorskiej miejscowości letniskowej Deauville. Stwierdza tam, obserwując wypoczywające kobiety, ubrane tak jak w Paryżu, że brak wakacyjnego stylu w ubiorze to w praktyce koszmar. Otwiera sklep ze swoimi kreacjami przy głównym deptaku, ściąga swoje dwie siostry. Codziennie przechadzają się po mieście w sukienkach, które są w sprzedaży w jej sklepie. W ten sposób Chanel odnosi pierwszy wielki sukces. Paryska śmietanka akceptuje jej propozycję jako propozycję wakacyjną. Do sklepu zaczynają się ustawiać kolejki. Chanel musi wystawić na ulicę stoliki, krzesełka, wieszaki.
W następnym roku rozpoczyna się wojna. Chanel nie zamyka sklepu. Dostrzega swoją szansę. Przychodzą trudne czasy, w których przyjęcie jej stylu ubioru przez kobiety staje się bardzo często koniecznością. W ciągu kilku lat staje się jedną z najbogatszych i najsłynniejszych kobiet Europy – zostaje wielkim dyktatorem mody.
Stanisław Krajski
Już na kilka lat przed pierwszą wojną światową Chanel posiada dojrzałą wizję swojego niepowtarzalnego stylu, stylu, który w przyszłości stanie się synonimem elegancji. Przypomnijmy jego podstawowe cechy: skromność, prostota, dyskrecja, wyakcentowanie linii i odrzucenie wszystkiego tego, co zakłóca jej czystość, wygoda, odrzucenie wszystkich tych cech i elementów, które tchną erotyzmem. Stroje nie mogą opinać ciała, podkreślać tali i bioder, posiadać dużych dekoltów. Chanel proponuje ubiory luźne, skrojone często na wzór męskich ubrań. Tworzy więc suknie „trzymające się z grubsza linii beczki”, sukienki „safari” z głębokimi kieszeniami, sukienki naśladujące męskie swetry, żakiety i żakieciki trzy czwarte z fałdzistymi spódnicami, kamizelki wzorowane na męskich, kurtki i kurteczki, marynarki. Wszystko to „przywraca ciału kobiecemu wolność”, jest w kolorach czerni, beżu, ciemnej szarości niezwykle starannie wykończone i zaskakująco eleganckie.
Kobiety jednak nie chcą rezygnować z dawnego wyrafinowanego, bogatego stylu. Podziwiają styl Chanel, ale trzymają się obowiązującej mody i są, jak na razie, przywiązane do stylu życia, który jest z nim związany, stylu, który wyklucza ich wszelką aktywność – społeczną, zawodową, sportową, turystyczną itp.
Chanel wyjeżdża w 1913 r. na wakacje do nadmorskiej miejscowości letniskowej Deauville. Stwierdza tam, obserwując wypoczywające kobiety, ubrane tak jak w Paryżu, że brak wakacyjnego stylu w ubiorze to w praktyce koszmar. Otwiera sklep ze swoimi kreacjami przy głównym deptaku, ściąga swoje dwie siostry. Codziennie przechadzają się po mieście w sukienkach, które są w sprzedaży w jej sklepie. W ten sposób Chanel odnosi pierwszy wielki sukces. Paryska śmietanka akceptuje jej propozycję jako propozycję wakacyjną. Do sklepu zaczynają się ustawiać kolejki. Chanel musi wystawić na ulicę stoliki, krzesełka, wieszaki.
W następnym roku rozpoczyna się wojna. Chanel nie zamyka sklepu. Dostrzega swoją szansę. Przychodzą trudne czasy, w których przyjęcie jej stylu ubioru przez kobiety staje się bardzo często koniecznością. W ciągu kilku lat staje się jedną z najbogatszych i najsłynniejszych kobiet Europy – zostaje wielkim dyktatorem mody.
Stanisław Krajski