Znacznie więcej zdolności organizacyjnych i przygotowań wymagają inne przyjęcia, na których posiłki podaje się „przy bufecie” lub zasiadane przy stole,

Sposób podania, nakrycia, usługi i dobór potraw wpływają tu na nastrój na równi z doborem towarzystwa. Jeżeli ustawia się bufet podaje się dania przeważnie tylko zimne i można je zawczasu przygotować. Pokój powinien być jasno oświetlony, stół przykryty białym obrusem a na jego środku i po bokach ustawia się kwiaty.

Z boku stołu lub najlepiej na całkiem osobnym stoliku umieszcza się stos talerzy, talerzyków, noże, widelce, łyżeczki i serwety.

Kanapki i zakąski ustawiamy w pobliżu kieliszków i karafki z wódką, którą nalewa i częstuje zwykle pan domu.

Zastawę stołu tworzą zimne mięsa, dziczyzna, drób, ryby, wędliny, sałaty, majonezy, sery, owoce, kompoty, torty i cukry. Zwykle podaje się też gorący barszcz lub bulion w filiżankach.

Przy zimnej kolacji wszyscy sobie sami usługują i spożywają ją stojąc, mogą być jednak porozmieszczane w pokoju małe nakryte stoliczki i krzesła, o ile jest na to dość miejsca.

Bufet jest dla pani domu najwygodniejszą formą podania posiłku, stosowany na rautach, piknikach, balach i różnego rodzaju zebraniach towarzyskich. Zwłaszcza znajduje zastosowanie tam, gdzie zebranie jest liczne a nie ma odpowiedniego pomieszczenia przy stole i usługi. Coraz częściej też spotyka się obecnie zwyczaj podawania ciepłych posiłków przy bufecie systemem przystolnym, co doskonale nadaje się na śniadania i herbatki wieczorne. Stół nakrywa się wtedy obrusem i przyozdabia niewielkim flakonem kwiatów.

Efektownie i dekoracyjnie wyglądają umieszczone po dwu rogach stołu kinkiety z woskowymi zapalonymi świecami. Z brzegu stołu kładziemy solniczkę, chleb i masło. Posiłki wnosi się na tacy wraz ze stosem odpowiednich talerzy, noży widelców czy, łyżeczek, zestawia na stół, a zbiera się i odnosi do kuchni, gdy wszyscy zjedzą i przynosi następne danie. Gospodarze częstują, a goście usługują sobie sami. Ten sposób podania rozpowszechnił się zwłaszcza w małych mieszkaniach, gdzie miejsca mało, a stół jadalny obliczony jest na cztery lub sześć osób, i większej ilości nie da się przy nim umieścić.

I. Grz., Wizyty i przyjęcia, „Praktyczna Pani” nr 2 z 7.01.1939, s. 16.