Musimy też wiedzieć jaką potrawę nakłada się na jaki półmisek i musimy dostosować go wielkością do ilości posiłku, by nie było na nim zbyt pełno, gdyż wygląda to nieapetycznie.

Do ryb używa się wąskich długich półmisków, do mięs również podłużnych ale nieco szerszych, jarzyny i galarety układa się na półmiskach okrągłych.

Sałaty i kompot podaje się w salaterkach, które mogą być szklane lub kryształowe, potrawy zapiekane podaje się wprost z pieca w naczyniach ogniotrwałych otoczonych zgrabnie upiętą białą serwetą.

Leguminy gorące podaje się na okrągłych półmiskach porcelanowych, jeżeli są zimne, mogą być na szklanych, kryształowych lub ozdobnych talerzach.

Pod lody i kremy kładzie się ładnie ułożoną białą serwetę.

Torty układa się na specjalnych okrągłych lub prostokątnych podstawkach
na nóżce.

Kanapki robi się jak najmniejsze z cieniutko pokrajanego chleba lub bułki i układa się je na tackach przykrytych serwetkami.

Cytrynę pokrajaną w cienkie plasterki i oczyszczoną z pestek układa się na talerzyku lub postumenciku szklanym, kryształowym lub srebrnym i daje się do
niej mały widelczyk.

Ocet i oliwę podaje się w specjalnych serwisach, nigdy jednak na stole w osobnych karafkach.

Dziczyznę, drób, szynki podaje się po pokrajaniu- złożone w ten sposób, by robiły wrażenie całości.

Bażanty można ozdobić ich łebkami i piórami.

Potrawa nie powinna nigdy wychodzić poza rąbek zagięcia na półmisku ł powinna być przybrana barwnie i estetycznie.

I. Grz., Wizyty i przyjęcia, „Praktyczna Pani” nr 2 z 7.01.1939, s. 16.