Jeżeli kobieta towarzyszy mężczyźnie jej ubiór powinien korespondować z jego ubiorem. W tej perspektywie ubiory kobiece można podzielić w taki sam sposób jak stroje męskie.

1. Strój weekendowy

To przede wszystkim ubiór wygodny i praktyczny. Nie można tu popełniać dwóch błędów - ubrać się byle jak lub „przebrać się”. Wyprawa w plener nie zwalnia kobiety z elegancji, która w wypadku stroju weekendowego jest oczywiście bardzo dyskretna. Problem „przebrania” świetnie ujął humorystycznie Jerome K. Jerome w swojej słynnej powieści „Trzech panów w łódce”. Opowiada tam o kobietach, które założyły takie kreacje „żeglarskie” na wycieczkę nad rzekę, że bały się usiąść na trawie żeby ich nie skalać, a na łódce zwracały uwagę tylko na to, by kropla wody nie zniszczyła ich sukni. Kobieta ma tu jednak szerokie pole do popisu i może wykazać dużo inwencji ujawniając swój dobry smak i szyk, pamiętając jednak zawsze o uzgodnieniu w fasonie i kolorystyce swojego ubioru z ubiorem mężczyzny. W wypadku ubioru weekendowego nie będzie to trudne, ponieważ kobieta może po prostu zmusić mężczyznę, by pasował do niej.

2. Strój sportowy

W tym wypadku kobieta jest już w znacznie mierze ograniczona w swojej inwencji. Mężczyzna, któremu towarzyszy jest, przypomnijmy ubrany w ciemne spodnie, jaśniejszą marynarkę i kolorową koszulę oraz swobodny krawat. Skala kolorystyczna marynarki i spodki jest niewielka. Można tu proponować mu tylko, by wybrał marynarkę bardziej jasną czy w takie a nie inne wzorki. Można tu go tylko skłonić do tego, by dobrał koszule i krawat w kolorach czy wzorach wybranych przez kobietę. Najbardziej zatem harmonizującym z ubiorem mężczyzny będzie sportowy kostium, ewentualnie sportowa sukienka np. szmizjerka o odpowiednim fasonie.

3. Strój spacerowy

Strój spacerowy mężczyzny to już ubiór bardzo elegancki i ubiór z założenia jasny (bardzo jasny latem, trochę ciemniejszy zimą). Pasuje do niego klasyczny, jasny kostium lub jasna już bardziej elegancka choć prosta sukienka.

Stanisław Krajski