Mężczyzna biżuterii nie nosi żadnej, rękę może mieć ozdobioną jedynie obrączką ślubną, pierścionkiem zaręczynowym i ewentualnie sygnetem , o ile oczywiście wyryty jest na nim herb. Noszenie sygnetów nierytych jest w bardzo złym guście. Ręka powinna być utrzymana starannie, lecz paznokcie niezbyt długie i nigdy nie lakierowane. Perfum mężczyzna nie powinien stanowczo używać, jedynie dobrą wodę kolońską. Idąc z pierwszą lub oficjalną wizytą wkłada mężczyzna ubranie czarne, wizytowy ciemny krawat, białą koszulę i biały kołnierzyk, do górnej kieszeni marynarki białą chusteczkę, z dyskretnie wystającym brzeżkiem. Spodnie w paski do czarnej marynarki nosi się zasadniczo tylko na wizyty oficjalne składane przed południem. Jeżeli idzie się po południu na wizytę proszoną wkłada się też ubranie czarne lub ciemne i biały kołnierzyk. Jeżeli ubranie nie jest czarne koszula może być w kolorowe pastele. Do ubrania wizytowego wkłada się lekki trzewik ehevreau'wy.

Ubranie jasne jest strojem spacerowym i można go nosić właściwie tylko przed południem. Frak i smoking przed godziną 7 wieczór jest absolutnie nie dopuszczalny jako strój wizytowy. Smoking można włożyć na proszoną kolację, imieniny, raut itp. Wkłada się do niego lakierki a jako krawat czarny motylek. Frak wkłada się w wyjątkowych okolicznościach ł przy tych samych okazjach co smoking, w karnawale. Frak wymaga koszuli z sztywnym gorsem, specjalnej białej kamizelki i specjalnego białego kołnierzyka. Jako krawat służy biały motylek. Do fraka wkłada się lakierki lub eskarperty. Do fraka, smokinga i czarnej marynarki obowiązują czarne pończochy lub skarpetki. Na wielkie uroczystości przed południem, proszony obiad, raut itp. wkłada się strój żakietowy. Getry powinny być w tonie ubrania, jeżeli idzie się w nich z wizytą trzeba je zdjąć i pozostawić w przedpokoju, do stroju wi­zytowego, żakietu i smokinga wkłada się melonik, do fraka w stolicy nosi się cylinder, lecz widuje się również i meloniki. Zasadniczo każdy strój wymaga odpowiedniego wierzchniego okrycia, w dzisiejszych jednak czasach prawie nikt nie może sobie na to pozwolić, to też sprawiając sobie płaszcz trzeba wybrać taki materiał i krój, by można go było włożyć w każdej okoliczności. Szal wizytowy jest biały, inne powinny być zawszę w barwach spokojnych. Nie nosi się nigdy przesadnie modnych fasonów, jaskrawych krawatów, lub chusteczek jedwabnych ozdobionych koronkami, batikami itp.

Trzeba zwracać też na to uwagę, by małżeństwo idąc razem było ubrane w jednakowe stroje, tj. zależnie od pory i okoliczności. Nie gorszego bowiem niż gdy np. idąc z wizytą razem do tych samych znajomych, mąż wkłada spacerowe ubranie, a żona uroczystą wizytową suknię i pantofelki na francuskim obcasie, lub jak się często spotyka na porankach w teatrze, żona jest w skromnej spacerowej sukni, a mąż w czarnym ubraniu.

I. Grz., Wizyty i przyjęcia, „Praktyczna Pani” nr 51 z 17 grudnia 1938 r., s. 16-17.