Wszystkie osoby uczestniczące w ślubie powinny być ubrane skromniej niż państwo młodzi. Do ubioru państwa młodych muszą być poza tym dostosowane w sposób szczególny ubiory osób towarzyszących państwu młodym w kościele, a więc ubiory: świadków, ojca panny młodej, matki pana młodego, chrzestnych. Punktem wyjścia dla ubioru tych osób jest ubiór panny młodej.

Jeżeli ubrana jest w sukienkę krótką, druhna i matka pana młodego nie mogą mieć sukni długiej, a pan młody, drużba i ojciec panny młodej ubrani są w garnitury dobrane kolorystycznie do pory dnia i krawaty w stonowanych kolorach (w kieszonkach na piersi powinni mieć białe chusteczki, a w butonierce – dziurce w klapie marynarki – kwiaty).

Jeżeli panna młoda ubrana jest w długą białą suknię (wersja najbardziej uroczysta: z trenem), druhna i matka pana młodego powinny być w długich sukniach, a pan młody i drużba powinni być w żakietach, a jeśli ślub odbywa się wieczorem to mogą być we frakach (najbardziej uroczysta forma stroju ślubnego). Matka panny młodej i matka pana młodego nie mogą być ubrane na czarno. Żadna kobieta, poza oczywiście panna młodą, biorąca udział w uroczystości nie może być ubrana na biało. Panna młoda nie może mieć torebki. Bukiet trzyma w lewej ręce.

Warto podkreślić, że panujący obecnie zwyczaj, iż panna młoda jest w długiej sukni nie ma żadnego uzasadnienia we wskazaniach savoir vivru. Długa suknia jest obowiązkowa jedynie przy bardzo uroczystym ślubie i weselu i towarzyszyć jej wtedy muszą szczególnie uroczyste wymienione wyżej stroje mężczyzn i odpowiadające im ubiory kobiet.

Stanisław Krajski