Podstawowe procedury dyktowane przez savoir vivre związane z weselem są takie same w całej Europie. Pozostałe procedury i weselne obyczaje charakterystyczne dla danego kraju czy regionu powinni tak przebiegać, by w żaden sposób nie naruszać wskazań etykiety.

1. Ostatnie przygotowania

Przed przybyciem państwa młodych na wesele osoba wyznaczona (jedno z rodziców czy świadków) powinna dokonać ostatniej „lustracji” sali weselnej oraz sprawdzić czy wszystko jest odpowiednio przygotowane i „zapięte na ostatni guzik”. Trzeba tu brać pod uwagę możliwość pojawienia się wielu niespodzianek, szczególnie wtedy, gdy wesele odbywa się w restauracji. Należy zatem np. sprawdzić czy są wszystkie (i dla wszystkich) miejsca, nakrycia i sztućce (itp.) czy obsługa nie postawiła butelek na stole (ma ona do tego tendencje, bo, gdy tam pozostaną odpada jej znaczna część pracy – nalewanie wina i napojów), czy szampan i wino białe zostały odpowiednio schłodzone, czy napoje bezalkoholowe będą serwowane schłodzone (jednak nie lodowate), ale i w temperaturze pokojowej (dla tych gości, którzy unikają napojów schłodzonych), czy w toalecie jest mydło, ręczniki i papier toaletowy itp., itd.

2. Powitanie państwa młodych

Jeżeli wesele odbywa się w domu rodziców panny młodej rodzice ci witają młodych chlebem i solą. W sali weselnej goście oczekują na stojąco przybycia młodych. Gdy ci przybędą następuje ich uroczyste przywitanie przez rodziców i gości.

3. Toast wznoszony przez ojca panny młodej

Po nim pierwszy toast wznosi zawsze ojciec panny młodej według formuły: „Wznoszę ten toast za zdrowie młodej pary”. Ojciec panny młodej nie wygłasza żadnego przemówienia. Nikt inny w tym momencie nie przemawia.