(jest to fragment książki Stanisława Krajskiego pt. "Savoir vivre 250 problemów". Książkę można kupić w księgarni znajdującej się na naszej stronie)

Zmarł mój bardzo daleki znajomy. Czy muszę być na pogrzebie?

Powinien Pan być w kościele podczas Mszy św. i przejść kilkanaście kroków za trumną. Byłby Pan zobowiązany być obecnym do końca ceremonii, gdyby był Pan w bliskiej przyjaźni z rodziną zmarłego.

Nie mogę w żaden sposób być na pogrzebie znajomego. Co mam zrobić?

Powinna napisać Pani odręcznie, najlepiej piórem serdeczny list do rodziny zmarłego i wyrazić w nim swoje współczucie poświęcając też kilka ciepłych słów zmarłemu.

Jak należy reagować na listy zawierające kondolencje?

Może Pani odpowiedzieć na każdy z nich albo zamieścić w prasie podziękowanie dla wszystkich tych, którzy byli na pogrzebie i napisali listy kondolencyjne.

Kogo i jak długo obowiązuje żałoba?

Już przed II wojną światową zwracano uwagę na to, że noszenie pełnej żałoby jest wskazane tylko wtedy, gdy stać nas na żałobny strój, w którym przecież wszystko i wciąż musi być czarne. Nie można więc np. nosić zielonego płaszcza do czarnego żałobnego stroju. Już wtedy można więc było sygnalizować żałobę czarną opaską pamiętając o tym, by kolory naszych ubrań były bardzo spokojne i zbliżone do czerni o ile to tylko możliwe. W czasie żałoby powstrzymujemy się oczywiście od tańców i udziału we wszystkich „radosnych” rozrywkach. Tradycyjnie żałoba po śmierci współmałżonka trwa przez rok i sześć tygodni, po śmierci rodziców żałobę nosimy przez sześć miesięcy, a przez kolejne pół roku trwamy w tzw. pół żałobie (szare stroje). Po rodzeństwie i dziadkach żałoba trwa pół roku, a po dalszych krewnych trzy miesiące.