Savoir vivre w sporcie to tylko środowiskowa wersja klasycznego savoir vivre. Savoir vivre w sporcie wyrasta bowiem z ideałów olimpizmu, których fundamentem jest, tak jak klasycznego, towarzyskiego savoir vivre, szlachetność i sprawiedliwość ( w wypadku sportu jest to przede wszystkim sprawiedliwość w osądzie).

Ze szlachetności i sprawiedliwości wyrastają dalsze zasady savoir vivre sportu: zasada równości szans i uczciwości w walce.

W tym momencie pojawia się główna zasada savoir vivre sportu: zasada fair play, która opiera się wprost na następujących regułach: 1. Reguła równości zewnętrznych warunków walki w chwili jej rozpoczęcia; 2. Reguła świadomej rezygnacji z szansy nieuczciwego zwycięstwa; 3. Reguła dobrowolnego podporządkowania się tradycji i przepisom walki; 4. Reguła szacunku dla przeciwnika.

Warto zwrócić uwagę na to, ze realizacja tej ostatniej reguły następuje przez realizację wskazań etykiety towarzyskiej takich choćby jak te, które związane są z powstrzymywaniem się od uzewnętrzniania negatywnych emocji, podanie przeciwnikowi po walce ręki itp.