Historia biżuterii jest ściśle związana z historią obyczajów i mody. I tak np. przez wieki stałym obyczajem było, że to mężczyźni kupowali kobietom biżuterię. To oni pojawiali się u jubilera. To oni podejmowali decyzję. Dziś w coraz większym stopniu biżuterię kupują sobie same kobiety. To zmienia postać marketingu i ma wpływ na kierunek kształtowania się umiejętności handlowych wszystkich tych, którzy biżuterię sprzedają.

 

Przez wieki biżuteria przede wszystkim miała podobać się kobietom, miała być ozdobą zwracającą na nie uwagę, podkreślającą ich urodę, zaznaczająca ich status społeczny.

 

W drugiej połowie XX wieku złoto i kamienie szlachetne przestały być modne. Demokratyczne obyczaje i moda na swobodne, niewyszukane ubiory zredukowały w poważny sposób kobiecą potrzebę biżuterii. Kobiety przestały pożądać „prawdziwej” biżuterii, przestały być jej znawcami.

 

Wiek XXI jest nową epoką w historii biżuterii. Pojawiają się tu i to w sposób dominujący nowe związane z nią tendencje, trendy i nowe czynniki wpływające na jej charakter, sposób i cel jej nabywania, sposób użytkowania.

 

Projektanci biżuterii, jubilerzy, sprzedawcy biżuterii muszą dobrze orientować się w tych tendencjach, trendach i czynnikach, brać je pod uwagę i nabywać nowej wiedzy i nowych umiejętności coraz bardziej potrzebnych przy jej zbycie.

 

Znaczna część kobiet, które dotąd nie przejawiały żadnego zainteresowania biżuterią „z prawdziwego zdarzenia”, zaopatrująca się w ozdoby głównie w ulicznych stoiskach oferujących tanią tzw. biżuterię wakacyjną zaczęła odwiedzać jubilerów i sklepy z biżuterią i dokonywać zakupów.

 

Co się stało? Jakie czynniki zadecydowały o takim zachowaniu?

 

Czynników tych jest przynajmniej kilka. Skupmy w tym momencie uwagę na jednym z nich, na czynniku, który, jak się wydaje, jest i będzie w coraz większym stopniu wpływać na pogłębianie się tego zjawiska.

 

Rozmawiając z klientkami łatwo zorientujemy się, że wiele z nich poszukuje przede wszystkim biżuterii do pracy, że ich zainteresowanie biżuterią związane jest z wymogami jakie stawia im w perspektywie wyglądu zatrudniająca je firma, z wymogami, które poznają również nabywając wiedzę podnoszącą ich zawodowe kwalifikacje. W ramach tej wiedzy bowiem zyskiwanej na studiach, specjalnych kursach, w ramach indywidualnej lektury podręczników dotyczących funkcjonowania biznesu i tworzenia swojego pozytywnego wizerunku w życiu zawodowym pojawiają się coraz częściej elementy savoir vivre i etykiety biznesu, które dotyczą, między innymi biżuterii.

 

Kobiety sięgają w związku z tym coraz częściej po podręczniki savoir vivre i etykiety biznesu i stosują się, przynajmniej w pracy, do ich wskazań. Podręczniki te zaś ściśle określają, co ma założyć na siebie kobieta, zawierając przy tym również wiele i to szczegółowych wskazań dotyczących typu, ilości i sposobu noszenia biżuterii.

 

Tak więc projektanci biżuterii, jubilerzy, sprzedawcy biżuterii dostosowując się do tej sytuacji powinni poszerzyć swoją fachową wiedzę o wiedzę z zakresu savoir vivre i etykiety biznesu i stosować ją w swojej zawodowej praktyce. Może to mieć, jak wszystko na to wskazuje, znaczny i to coraz większy wpływ nas zyskiwanie nowych stałych klientek i zwiększenie zbytu precjozów.

 

I tak klientka, często nie do końca zdecydowana, która nie jest pewna czy dobrze rozumie dotyczące biżuterii wskazania savoir vivre i etykiety biznesu będzie poszukiwała jubilera czy sklepu z biżuterią, gdzie znajdzie biżuterię spełniającą takie wymogi, gdzie będzie mogła uzyskać fachową radę i pomoc również w tej dziedzinie. Gdy znajdzie takiego jubilera czy sklep będzie do niego wracać, a zakres dokonywanych przez nią zakupów będzie związany z sugestiami z jakimi się tu spotka.

 

Jakie wskazania savoir vivre i etykiety biznesu powinni znać projektanci biżuterii, jubilerzy i sprzedawcy biżuterii?

 

Wyróżnia się dwa podstawowe typy ubiorów, które kobiecie potrzebne są w pracy w renomowanej firmie: ubiory przeznaczony na co dzień i ubiory na specjalne okazje (przede wszystkim na odbywające się w godzinach wieczornych przyjęcia biznesowe). Różnica pomiędzy tymi ubiorami sprowadza się często w świecie biznesu, do różnicy w dodatkach i biżuterii. Dzieje się tak między innymi dlatego, że kobieta nie ma czasu, by diametralnie zmienić kreację, np. prosto z pracy udaje się na biznesowe uroczyste przyjęcie. Strojem szczególnie polecanym w takich wypadkach jest sukienka z marynarką, w którym kobieta przychodzi do pracy. Udając się po niej na przyjęcie, zdejmuje marynarkę odsłaniając plecy i ramiona, zmienia torebkę (na mniejszą i bardziej ozdobną), makijaż i biżuterię.

 

Etykieta biznesu wyróżnia zatem biżuterię dzienną i biżuterię wieczorową.

 

Biżuteria dzienna powinna być elegancka, a zatem skromna, klasyczna i najwyższej jakości. Powinna harmonizować ze strojem i pozostałymi dodatkami, być dyskretna (nie rzucać się w oczy), nie przeszkadzać w pracy, nie zwracać uwagi innych na te partie ciała kobiety, które mogą powodować skojarzenia erotyczne, maskować mankamenty urody. Obowiązuje tu ściśle zasada – zero seksu. Biżuteria ta powinna być w niewielkiej ilości – najczęściej zaleca się jedną ozdobę: pierścionek lub bransoletka lub broszka lub naszyjnik lub kolczyki. Niektórzy autorzy podręczników dopuszczają dwie ozdoby, np. kolczyki i brożka czy naszyjnik i bransoletka. W takim wypadku ozdoby te powinny ściśle z sobą harmonizować pod każdym względem (ten sam metal, kamienie, ta sama stylistyka).

 

Jeżeli zakłada się bezwarunkowo, że biżuteria ma być skromna i zarazem najwyższej jakości to oznacza to w praktyce, że w grę wchodzą, i to podkreśla się we wszystkich w zasadzie podręcznikach, tylko białe metale (srebro, białe złoto, platyna) i białe perły. Wszystkie ozdoby musza być ponadto niezbyt wielkie, raczej proste i zawierające jak najmniej elementów.

 

Jeżeli zakłada się, że nie mają przeszkadzać w pracy to wyklucza się biżuterię, która wydaje jakieś dźwięki, gdy kobieta się porusza czy porusza głową (kolczyki) czy ręką (bransoletka) lub rozprasza rozmówcę poprzez np. kołysanie (bransoletka, kolczyki).

 

Szczególną uwagę zwraca się tu na długie kolczyki, które mogą uderzać w słuchawkę telefoniczną podczas rozmowy i ją zakłócać.

 

Jeżeli zakład się, że biżuteria nie ma zwracać uwagi na te partie ciała kobiety, które mogą powodować skojarzenia erotyczne, to wyklucza się np. długie naszyjniki w wypadku kobiet o pokaźnym biuście, bo ściągają one na niego uwagę innych.

 

Jeżeli zakłada się, że biżuteria ma maskować mankamenty urody, to wyklucza się np. krótkie naszyjniki w wypadku kobiet, które mają brzydką szyję lub szyję, która traci już młodzieńczą gładkość i zaczyna zdradzać wiek kobiety.

 

Fakt, że zaleca się do pracy biżuterię w małych ilościach nie oznacza wcale, że kobieta ma mieć jej niewiele.

 

Kobieta zatrudniona w renomowanej firmie nie powinna przychodzić do pracy dzień po dniu w tej samej kreacji. Nikt nie wymaga, aby na każdy dzień miała inne ubranie. Powinna ich mieć kilka lub nawet kilkanaście, ale zarazem codziennie zmieniać swój wygląd poprzez zmianę bluzek i dodatków. Biżuteria odgrywa w tej nieustannej metamorfozie znaczna rolę. Stąd zresztą tak trafiający w dziesiątkę pomysł Coco Chanel na naszyjnik z pereł tak skonstruowany, że można go wciąż przekształcać w naszyjnik krótszy i bransoletkę, w dwa naszyjniki itd.

 

Biżuteria na wieczór nie może być zbyt strojna i bogata. Kobieta w dalszym ciągu ma być przecież poważną osobą, która przede wszystkim reprezentuje firmę. Wyklucza się tu zatem wszystkie takie elementy ubioru, które mogłyby być frywolne czy kokieteryjne. Nadal biżuteria powinna być skromna, ale dopuszcza się ją w większych ilościach. Zaleca się w dalszym ciągu metale białe, ale dopuszcza się również żółte złoto byle nie było go za dużo. Biżuterię wieczorną różnią od dziennej przede kamienie. Powinny to być brylanty, w ostateczności imitujące je z dużym powodzeniem cyrkonia, GGG, YAG czy moissanit.

 

Wskazany jest naszyjnik. Mogą mu towarzyszyć klipsy czy kolczyki oraz bransoletka.

 

Stanisław Krajski