Dziś wszelkie kwestie związane z równością (lub nierównością) są kontrowersyjne nawet w środowiskach, które nie mają nic wspólnego z feminizmem. O równość płci dopominają się bowiem nie tylko współczesne sufrażystki, ale również wiele kobiet (i mężczyzn) o bardzo wydawałoby się tradycyjnych poglądach.

Świat savoir vivre`u jest jednym z ostatnich światów współczesnego człowieka, w którym nie może być mowy o równości płci.

W świecie savoir vivre`u kobieta jest z reguły górą (to wokół niej i u jej stóp toczy się życie towarzyskie), choć są w nim również momenty czy sytuacje, w których króluje mężczyzna.

W dziedzinie strojów są dwie kwestie, w ramach których zaprzecza się takiej równości.

W ramach pierwszej preferuje się kobietę, w ramach drugiej mężczyznę.

Oto pierwsza.

Strój mężczyzny jest, w świetle zasad savoir vivre`u, bardzo formalny. Dotycząca go etykieta jest szczegółowa, wręcz drobiazgowa, określa precyzyjnie typy ubiorów, ich krój, kompozycję, dodatki do nich, okoliczności, w których wolno czy należy je zastosować itp.

Kobieta cieszy się nieporównywalnie większą swobodą. Savoir vivre umożliwia jej znaczną inwencję twórczą. „Kodeks ubioru kobiety” nie stanowi nawet (licząc hipotetyczne jego paragrafy) dziesiątej części „Kodeksu ubioru mężczyzny” i zawiera prawie same ogólne, dające szerokie pole do manewru, wskazania. Tak po prostu jest i już. Rozważanie przyczyn takiego stanu rzeczy byłoby bezcelowe. Wszystko wskazuje na to, że nikt i nic już go nie zmieni.

Oto druga kwestia.

W związku z tym, że to tylko strój mężczyzny da się precyzyjnie określić (oraz w związku z tym, że tradycja savoir vivre`u związana jest w pierwszym rzędzie z wyglądem i zachowaniem mężczyzn, bo prze wiele wieków tworzyli ją przeważnie mężczyźni głównie dla mężczyzn) wszelkie wskazania dotyczące odpowiedniego stroju na daną okazję dotyczą mężczyzn.

Wskazanie zaś dla kobiet jest w tej perspektywie jedno: pasować do mężczyzny.

Ujmując inaczej tę sprawę mężczyzna i kobieta pojawiający się w towarzystwie czy miejscu publicznym razem stanowią parę – wspólnotę w perspektywie obyczajowej, ale również w perspektywie estetycznej, kolorystycznej itp.

Ich strój musi być zatem zharmonizowany.

Może być oczywiście tak, że kobieta zakłada swoją najlepszą kreację i rozkazuje mężczyźnie: „Masz się tak ubrać, aby do mnie pasować”. Może się jednak okazać, i w wielu sytuacjach się okazuje, że jest to niemożliwe, ponieważ mężczyzna będzie miał bardzo ograniczone pole manewru.

Kobieta pojawiająca się w towarzystwie lub miejscu publicznym będzie miała większe, ale jednak ograniczone, ze względu na strój mężczyzn, pole manewru.

Cała ta sytuacja powoduje, że kobiety „światowe” muszą świetnie orientować się we wszystkich wskazaniach savoir vivre`u dotyczących stroju mężczyzn, aby dostosować się do stroju swojego partnera (czy ewentualnie mężczyzn, w których towarzystwie będzie przebywać), ale również skorygować ewentualne błędy w jego stroju.

Mężczyzna „światowy” również musi posiadać szczegółową wiedzę na temat odpowiedniego stroju kobiety. Musi bowiem poinformować kobietę o tym jak ma się ubrać jako jego towarzyszka i, ewentualnie, skorygować błędy w jej toalecie.

Stanisław Krajski