Kolory mężczyzn według Corinne Lechevalier
Wiele informacji na temat kolorów naszego ubioru znajdujemy w pracy pt. „Dobrze ubrany mężczyzna” autorstwa Corinne Lechevalier, założycielki jednej z większych europejskich firm doradczych do spraw wizerunku, która proponuje mężczyznom „poruszanie się w świecie ubioru” w perspektywie elegancji.
Podkreśla ona, że sztuka ubioru przypomina sztukę kulinarną. „Krótki kurs gotowania - pisze nie zrobi z nikogo z dnia na dzień mistrza tej miary co Vatel, sługa francuskiego księcia Kondeusza, który w XVII wieku przez kilka dni raczył wykwintnymi potrawami goszczący w książęcym zamku królewski dwór. Trzeba jeszcze samemu popróbować, pomyśleć, przypalając lub przesalając przy okazji kilka potraw, by w końcu posiąść skarb bezcenny: doświadczenie. Podobnie rzecz ma się z ubiorem. Należy zacząć od ubiorów klasycznych, po czym ryzykować bardziej niezwykłe połączenia bacznie przy tym obserwując reakcje otoczenia”.
Jednym z głównych problemów w jej książce jest właśnie problem kolorów. C. Lechewalier stwierdza w pierwszym rzędzie, że każdy ma „swój kolor” czy raczej paletę kolorów. Pierwszym krokiem do jej identyfikacji jest stwierdzenie czy należy się do „kategorii złota” czy do „kategorii srebra”. Dokonuje się tego biorąc dwa kawałki tkaniny o wymiarach 30cm x 30 cm (jeden srebrny, drugi złoty) i przyłożeniu ich kolejno do twarzy przed lustrem. W jednym będzie się wyglądać „promiennie” w drugim „mdło lub ponuro”. Dla uzyskania całkowitej pewności należy jeszcze przymierzyć ubiory w tych kolorach: złoto - np. pomarańczową lub cynobrową koszulę; srebro - np. koszulę w kolorze niebiesko-szaro-zielonym albo różowym w odcieniu fuksji. Dla ułatwienia tej identyfikacji C. Lechewalier podaje charakterystykę mężczyzn „złotych” i „srebrnych”. Mężczyźni „złoci” to mężczyźni o: rudych włosach, delikatnej, bladej, niekiedy różowej cerze, czasem piegowaci; o karnacji w kolorze czekolady bądź kawy z mlekiem; o karnacji złotawej. Mężczyźni „srebrni” to mężczyźni: o włosach blond, brązowych, kasztanowych lub czarnych i cerze w szerokiej gamie odcieni od śniadej do porcelanowo białej; o karnacji bardzo ciemnej o granatowym połysku; o bladej cerze zbliżonej do karnacji Japończyków. Właściwe kolory dla mężczyzn „złotych” to kolory ciepłe, a dla mężczyzn „srebrnych” to kolory zimne.
Mężczyźni „złoci” reprezentują albo typ „iskra” albo typ „ogień”.
Typ „iskra” to mężczyzna o cerze delikatnej jasnej, złotawej, niekiedy brzoskwiniowej, która łatwo czerwienieje pod wpływem opalania na słońcu. Przy stopniowym opalaniu się opalenizna staje się złotawa lub morelowa. Mężczyzna taki ma oczy niebieskie lub zielone ze złotawymi cętkami, oczy w odcieniu morskich wodorostów, jasnopiwne, lekko złotawe lub orzechowe z brązową obwódką, a włosy złote blond, jasny blond, złotawy brąz lub miedziane. Kolory właściwe dla takich mężczyzn to: żółty w odcieniu żonkili, odcienie szampana i delikatnie szary, zielony w odcieniu jabłek, wody, mchu i turkusu, fiołkowo-niebieski, błękit królewski i pawi, różowy, cynobrowy, rdzawy i lila, kolor brzoskwini i moreli, mango i dyni, złotawy beż, pustynny, czekoladowy itp. Mężczyzna typu „iskra” powinien unikać ostrych i nasyconych kolorów, nadmiaru szarości, tonować czerń akcentami w żywych kolorach, preferować biel złamaną.
Mężczyzna typu „ogień” to mężczyzna: o cerze bardzo delikatnej, wrażliwej na niepogodę, skórze, która łatwo się czerwieni (trudno się opala) w odcieniu kości słoniowej, upstrzonej piegami. O oczach ciemno-piwno-złotawych, zielonych w złotawe cętki, niebieskich z dominantą turkusu, włosach ognisto rudych, grubych i jedwabistych, często kręconych; o cerze suchej, mlecznej, różowawej, oczach ciemno piwnych o złotawym połysku lub zielonych w cętki złotawe lub khaki, włosach złotawy blond, wenecki blond lub rudawo miedziany kasztan; o cerze złotawej (opalenizna w odcieniu miedzianym), oczach ciemno-piwno-złotawych lub orzechowych z brązową obwódką, włosach złotawy kasztan, ciemny brąz ze złotawym połyskiem lub w kolorze pieprzu i soli. Kolory właściwe dla takich mężczyzn to: złamana biel, kość słoniowa, słoneczna żółć, morelowy, odcieniach jesiennych liści (szafran, jaskier, cynobrowy pomarańcz), zielonej oliwki, zieleń butelkowa, kolory awokado i pistacji, ciemno-fiołkowo-niebieski, chiński błękit, purpura, jaskrawo czerwony, pomidorowy, mahoniu, oberżyny, sieny palonej, pustynne, ciemny brąz, popielaty, czerń, morelowy itp.
Mężczyźni „srebrni” reprezentują albo typ „światło” albo typ „tajemnica”.
Mężczyzna typu „światło” to mężczyzna: o cerze delikatnej, przezroczystej bardzo jasnej różowawej, niemal opalizującej (czerwienieje na słońcu), oczach niebieskoszarych i niebieskich, jakby przezroczystych z szarą obwódką, włosach cienkich i jedwabistych, nordycki blond, popielatych z jasnym połyskiem, szarosrebrnych lub szaroniebieskich; o cerze beżowo różowej, popielato szarej, często bladej, niekiedy w drobne brązowe piegi, oczach orzechowych z szarą obwódką czy jasno albo ciemno piwnych, włosach popielaty blond lub kasztanowych; cerze oliwkowej (łatwo się opala), oczach piwnych, zielonych z szarą obwódką, niebieskich lub niebieskoszarych, włosach gęstych, kasztanowo-popielatych lub ciemnobrązowych. Kolory właściwe dla takich mężczyzn to kolory łagodne i stonowane: złamana biel, różowawy beż, wszystkie odcienie błękitu oprócz błękitu królewskiego, wszystkie łagodne odcienie zieleni, róże i rozjaśnione czerwienie, kolory czarnej porzeczki, truskawki i wiśni, łagodne szarości. Mężczyzna typu „światło” powinien unikać czystej bieli, żółtawego beżu, wszelkich odcieni żółci, złota i oranżu oraz czerni.
Mężczyzna typu „tajemnica” to mężczyzna: o cerze bardzo bladej (trudno się opala), skórze często upstrzonej jasnobrązowymi piegami, oczach ciemno-piwnych ze srebrzystym połyskiem, orzechowych z odrobiną zieleni i szarą obwódką, szaroniebieskich, przezroczysto-zielonych lub niebieskich ze srebrzystym połyskiem, włosach czarnych z granatowym połyskiem, ciemno-kasztanowo-popielatych, siwych, szaro-srebrzystych, platynowych. Kolory właściwe dla takich mężczyzn to przede wszystkim czerń oraz kolory żywe i zdecydowane: czysta, świetlista biel i biel złamana, srebro, jasnoszary, lodowato-niebieski, chińska biel, niebiesko-szaro-zielony, fiołkowo-niebieski, fiołkowo-różowy, purpura i fiolet, jodłowa zieleń, głęboki szmaragd i turkus, róż o odcieniu fuksji, karmazynowy, bordo, popielaty, szary o odcieniu mysim. Mężczyzna typu „tajemnica” powinien unikać pasteli i półcieni, żółci, odcieni oranżu i brązu.
Stanisław Krajski
Podkreśla ona, że sztuka ubioru przypomina sztukę kulinarną. „Krótki kurs gotowania - pisze nie zrobi z nikogo z dnia na dzień mistrza tej miary co Vatel, sługa francuskiego księcia Kondeusza, który w XVII wieku przez kilka dni raczył wykwintnymi potrawami goszczący w książęcym zamku królewski dwór. Trzeba jeszcze samemu popróbować, pomyśleć, przypalając lub przesalając przy okazji kilka potraw, by w końcu posiąść skarb bezcenny: doświadczenie. Podobnie rzecz ma się z ubiorem. Należy zacząć od ubiorów klasycznych, po czym ryzykować bardziej niezwykłe połączenia bacznie przy tym obserwując reakcje otoczenia”.
Jednym z głównych problemów w jej książce jest właśnie problem kolorów. C. Lechewalier stwierdza w pierwszym rzędzie, że każdy ma „swój kolor” czy raczej paletę kolorów. Pierwszym krokiem do jej identyfikacji jest stwierdzenie czy należy się do „kategorii złota” czy do „kategorii srebra”. Dokonuje się tego biorąc dwa kawałki tkaniny o wymiarach 30cm x 30 cm (jeden srebrny, drugi złoty) i przyłożeniu ich kolejno do twarzy przed lustrem. W jednym będzie się wyglądać „promiennie” w drugim „mdło lub ponuro”. Dla uzyskania całkowitej pewności należy jeszcze przymierzyć ubiory w tych kolorach: złoto - np. pomarańczową lub cynobrową koszulę; srebro - np. koszulę w kolorze niebiesko-szaro-zielonym albo różowym w odcieniu fuksji. Dla ułatwienia tej identyfikacji C. Lechewalier podaje charakterystykę mężczyzn „złotych” i „srebrnych”. Mężczyźni „złoci” to mężczyźni o: rudych włosach, delikatnej, bladej, niekiedy różowej cerze, czasem piegowaci; o karnacji w kolorze czekolady bądź kawy z mlekiem; o karnacji złotawej. Mężczyźni „srebrni” to mężczyźni: o włosach blond, brązowych, kasztanowych lub czarnych i cerze w szerokiej gamie odcieni od śniadej do porcelanowo białej; o karnacji bardzo ciemnej o granatowym połysku; o bladej cerze zbliżonej do karnacji Japończyków. Właściwe kolory dla mężczyzn „złotych” to kolory ciepłe, a dla mężczyzn „srebrnych” to kolory zimne.
Mężczyźni „złoci” reprezentują albo typ „iskra” albo typ „ogień”.
Typ „iskra” to mężczyzna o cerze delikatnej jasnej, złotawej, niekiedy brzoskwiniowej, która łatwo czerwienieje pod wpływem opalania na słońcu. Przy stopniowym opalaniu się opalenizna staje się złotawa lub morelowa. Mężczyzna taki ma oczy niebieskie lub zielone ze złotawymi cętkami, oczy w odcieniu morskich wodorostów, jasnopiwne, lekko złotawe lub orzechowe z brązową obwódką, a włosy złote blond, jasny blond, złotawy brąz lub miedziane. Kolory właściwe dla takich mężczyzn to: żółty w odcieniu żonkili, odcienie szampana i delikatnie szary, zielony w odcieniu jabłek, wody, mchu i turkusu, fiołkowo-niebieski, błękit królewski i pawi, różowy, cynobrowy, rdzawy i lila, kolor brzoskwini i moreli, mango i dyni, złotawy beż, pustynny, czekoladowy itp. Mężczyzna typu „iskra” powinien unikać ostrych i nasyconych kolorów, nadmiaru szarości, tonować czerń akcentami w żywych kolorach, preferować biel złamaną.
Mężczyzna typu „ogień” to mężczyzna: o cerze bardzo delikatnej, wrażliwej na niepogodę, skórze, która łatwo się czerwieni (trudno się opala) w odcieniu kości słoniowej, upstrzonej piegami. O oczach ciemno-piwno-złotawych, zielonych w złotawe cętki, niebieskich z dominantą turkusu, włosach ognisto rudych, grubych i jedwabistych, często kręconych; o cerze suchej, mlecznej, różowawej, oczach ciemno piwnych o złotawym połysku lub zielonych w cętki złotawe lub khaki, włosach złotawy blond, wenecki blond lub rudawo miedziany kasztan; o cerze złotawej (opalenizna w odcieniu miedzianym), oczach ciemno-piwno-złotawych lub orzechowych z brązową obwódką, włosach złotawy kasztan, ciemny brąz ze złotawym połyskiem lub w kolorze pieprzu i soli. Kolory właściwe dla takich mężczyzn to: złamana biel, kość słoniowa, słoneczna żółć, morelowy, odcieniach jesiennych liści (szafran, jaskier, cynobrowy pomarańcz), zielonej oliwki, zieleń butelkowa, kolory awokado i pistacji, ciemno-fiołkowo-niebieski, chiński błękit, purpura, jaskrawo czerwony, pomidorowy, mahoniu, oberżyny, sieny palonej, pustynne, ciemny brąz, popielaty, czerń, morelowy itp.
Mężczyźni „srebrni” reprezentują albo typ „światło” albo typ „tajemnica”.
Mężczyzna typu „światło” to mężczyzna: o cerze delikatnej, przezroczystej bardzo jasnej różowawej, niemal opalizującej (czerwienieje na słońcu), oczach niebieskoszarych i niebieskich, jakby przezroczystych z szarą obwódką, włosach cienkich i jedwabistych, nordycki blond, popielatych z jasnym połyskiem, szarosrebrnych lub szaroniebieskich; o cerze beżowo różowej, popielato szarej, często bladej, niekiedy w drobne brązowe piegi, oczach orzechowych z szarą obwódką czy jasno albo ciemno piwnych, włosach popielaty blond lub kasztanowych; cerze oliwkowej (łatwo się opala), oczach piwnych, zielonych z szarą obwódką, niebieskich lub niebieskoszarych, włosach gęstych, kasztanowo-popielatych lub ciemnobrązowych. Kolory właściwe dla takich mężczyzn to kolory łagodne i stonowane: złamana biel, różowawy beż, wszystkie odcienie błękitu oprócz błękitu królewskiego, wszystkie łagodne odcienie zieleni, róże i rozjaśnione czerwienie, kolory czarnej porzeczki, truskawki i wiśni, łagodne szarości. Mężczyzna typu „światło” powinien unikać czystej bieli, żółtawego beżu, wszelkich odcieni żółci, złota i oranżu oraz czerni.
Mężczyzna typu „tajemnica” to mężczyzna: o cerze bardzo bladej (trudno się opala), skórze często upstrzonej jasnobrązowymi piegami, oczach ciemno-piwnych ze srebrzystym połyskiem, orzechowych z odrobiną zieleni i szarą obwódką, szaroniebieskich, przezroczysto-zielonych lub niebieskich ze srebrzystym połyskiem, włosach czarnych z granatowym połyskiem, ciemno-kasztanowo-popielatych, siwych, szaro-srebrzystych, platynowych. Kolory właściwe dla takich mężczyzn to przede wszystkim czerń oraz kolory żywe i zdecydowane: czysta, świetlista biel i biel złamana, srebro, jasnoszary, lodowato-niebieski, chińska biel, niebiesko-szaro-zielony, fiołkowo-niebieski, fiołkowo-różowy, purpura i fiolet, jodłowa zieleń, głęboki szmaragd i turkus, róż o odcieniu fuksji, karmazynowy, bordo, popielaty, szary o odcieniu mysim. Mężczyzna typu „tajemnica” powinien unikać pasteli i półcieni, żółci, odcieni oranżu i brązu.
Stanisław Krajski