Jak już o tym pisałem w artykule pt. „Cóż to jest moda?” jedną z jej podstawowych perspektyw jest perspektywa estetyczna – jej głównym sensem od samych jej początków jest „najładniejsze pokazanie człowieka, zwłaszcza kobiety”, „stwarzanie coraz nowych form zdobienia ciała, a zarazem koniecznych nawrotów pewnych kształtów, jakby pięknych wiecznie”.

Jednak taki cel mody choć jest podstawowy i nigdy nie powinien zostać zapomniany nie jest nigdy jej celem jedynym. Moda, jak również o tym wspominałem jest pewną formą, poprzez która wyraża się wiele treści i uwypukla wiele aspektów naszego życia. Moda zatem, między innymi, ma oddawać nasz nastrój, atmosferę miejsca, w którym się znajdujemy, nasz status społeczny, naszą rolę, istotę podejmowanych przez nas czynności i nasz stosunek do innych osób, środowisk, wydarzeń itp.

Może być więc np. moda sportowa, a więc moda dotycząca ubiorów, które zakładany w czasie rekreacji. Pierwsi, chyba, wprowadzili ją użytkownicy rowerów (cykliści) jeszcze w XIX wieku. Zakładali oni krótkie obcisłe spodnie (w późniejszych czasach obszerne), koszulę ze sztywnym kołnierzem i mankietami, biały kaszkiet (sztywne nakrycie głowy z daszkiem) opasany czarną wstążką z mory (wzorzystej tkaniny o wydatnych, gęstych i równoległych liniach fal lśniących z każdej strony inaczej). Kobiety – cyklistki zakładały bufiaste spodnie (w późniejszych czasach obszerne spódnice rozcięte na kształt spodni), koszulę męską ze stojącym kołnierzykiem, marynarkę z szerokimi klapami i płaski kapelusz słomkowy z piórem.

Dziś strój sportowy używany jest na wszelkie „nie odświętne” okazje, a nawet, przez wiele osób, w miejscu pracy. Występuje on obecnie w trzech wersjach: właściwej, zmodyfikowanej i eleganckiej (ubranie sportowe koordynowane).

Właściwym strojem sportowym są tzw. dresy (od angielskiego słowa „dress” – strój, suknia). Jest to sportowy „ubiór ćwiczebny”, czy lepiej „treningowy”, a więc ubiór używany w ćwiczeniach sportowych. Obecnie wiele osób używa go na wszelkie, szczególnie „wakacyjne” okazje. Nie jest on ani elegancki, ani w wielu poza sportowych sytuacjach stosowny.

Sportowy strój zmodyfikowany to dosyć dowolna kombinacja o „sportowym kroju” (np. koszulka polo i spodnie sztruksowe czy dżinsy i T-shirt, ewentualnie sztruksowa czy dżinsowa kurtka).Ten strój (mniej lub bardziej wyelegantowany nosi się dziś powszechnie w całej Europie), często także do pracy.

Sportowy strój elegancki czyli ubranie sportowe koordynowane noszą w całej Europie ludzie „z klasą”, kulturalne elity. W wypadku mężczyzn jest to jednoczęściowa marynarka z materiału nieco grubszego, jednokolorowego, w kratę lub wzorki i spodni uszytych z materiału jednokolorowego różnego od materiału marynarki, ale stanowiącego z nią harmonijną całość. Kamizelkę zastępuje tu pulower we wzorki jeśli marynarka jest jednokolorowa, jednokolorowy, jeśli marynarka jest we wzorki). Do tego obuwie (z wzorami lub klamrą) i pasek w tym samym kolorze (czarne do ciemnych kolorów spodni, brązowe do jasnych). W wypadku kobiet strój może być identyczny (spodnie mogą być oczywiście zastąpione spódnicą o sportowym kroju).

Ubranie sportowe koordynowane zakłada się nie tylko na wyprawy w plener, spacery czy przy wszelkich „wakacyjnych” okazjach, ale również do pracy, na wykłady (może je założyć tak prowadzący zajęcia jak i ich uczestnicy) i wszelkie nie za bardzo, ale jednak oficjalne okazje.

Obok stroju sportowego ludzie eleganccy używają dziś na okazje nieoficjalne tzw. „stroju weekendowego”, który składa się ze sportowych spodni (lub spódnicy o sportowym kroju) oraz kurtki, bluzy lub pulowera (które zastępują marynarkę), wielobarwnej koszuli o kroju sportowym i ewentualnie wełnianego krawata. Buty mają tu zawsze wyraźnie sportowy wygląd. (oczywiście wszystkie części tej garderoby muszą być do siebie dopasowane materiałem, kolorem, krojem i tworzyć estetyczną całość).

Na okazje bardziej uroczyste, ale z reguły jednak związane z rekreacją, wakacjami zakłada się dziś tzw. ubranie spacerowe. Dziś staje się ono coraz bardziej strojem uniwersalnym używanym do pracy, w podróży, do kina czy teatru, w renomowanych miejscowościach letniskowych, gdzie deptaki stanowią swoisty nieustanny „pokaz mody”. Ubranie to w wypadku mężczyzny składa się albo z jednorzędowej marynarki, kamizelki i spodni albo z dwurzędowej marynarki i spodni. Jest ono z reguły brązowe lub szare. Może też być jednak w innym kolorze z materiałów jednobarwnych lub w desenie. Do tego oczywiście koszula i krawat (koszula jednobarwna, krawat we wzorki, koszula wielobarwna lub we wzorki, krawat jednokolorowy). W wypadku kobiet strojem spacerowym jest prosta sukienka, jednak o elegancki kroju. Obuwie, tak w wypadku mężczyzn jak i kobiet, nie jest w tym wypadku sportowe, ale bardziej formalne, zharmonizowane z całym strojem.

Na wszystkie uroczyste okazje (np. oficjalne wizyty, różnego typu spotkania na szczycie, teatr, opera, bale itp.), zakład się strój wizytowy. Noszą go również do pracy wszyscy ci, którzy zajmują kierownicze stanowiska lub pracują w tzw. poważnej firmie. W wypadku mężczyzn jest to garnitur w kolorze czarnym, marengo (marengo – czarna wełniana tkanina przetykana białą lub szarą nitką), ciemnoszarym lub ciemnogranatowym (garnitury ciemnoszare i ciemnogranatowe mogą mieć delikatny deseń), biała koszula, krawat popielaty, czarnoszary lub koloru bordo, czarne obuwie, zegarek na czarnym pasku lub metalowej bransolecie. W wypadku kobiet strój jest podobny tylko bardziej zróżnicowany – wąska spódnica, marynarka lub żakiet w stonowanych, raczej ciemniejszych kolorach lub , ewentualnie, prosta, jednobarwna sukienka bez dekoltu z przodu i z tyłu.

Modny ubiór nigdy nie jest ubiorem uniwersalnym. Można go zawsze zaliczyć do jednej z wyżej podanych kategorii i nakładamy go na siebie tylko wtedy, gdy właśnie jest czas i miejsce na tę właśnie a nie inna kategorię ubioru.

.Obok mody dotyczącej tych kategorii występuje cały szereg mód dotyczących ubiorów nie mieszczących się w tych kategoriach. Zdecydowana większość z nich dotyczy nastolatków i młodych kobiet. Niestety występuje dzisiaj niekiedy tylko zabawna, często jednak niesmaczna i żenująca tendencja powielania mody nastolatków przez ludzi, którzy już nastolatkami nie są, a nawet osoby starsze.

Po strojach odróżniamy ludzi w płaszczyźnie ich funkcji społecznej i społecznego statusu, identyfikujemy ich bieżące zajęcia odczytujemy ich stosunek do nas i do świata. Włożenie strojów, które moda podpowiada na inne okazje (przykłady krańcowe: założenie dresów na czyjś ślub lub smokingu na spotkanie przy ognisku) powoduje powstanie sytuacji „niezręcznych”, powoduje obrazę lub żal, dyskwalifikuje w oczach innych.