Człowiek, który przyjmuje filozofię savoir vivre, czyni savoir vivre sztuką swojego życia zmierza do szlachetności, stara się realizować szlachetność w każdym momencie swojego życia we wszystkich dosłownie jego płaszczyznach i, aspektach i perspektywach.

Szlachetność jest Najwyższą Jakością – moralną, duchową, obyczajową, intelektualną, kulturową, estetyczną.

Człowiek szlachetny to, jak mówi Arystoteles, człowiek, który uznaje dobro za coś najbardziej pięknego i czyni je dla niego samego.

Elementy szlachetności są następujące:

1. wspaniałomyślność (przeciwieństwo małostkowości duchowej);

2. wielkoduszność – etyczna dzielność (przeciwieństwo małoduszności, która nakazuje unikać tego co wielkie);

3. wielmożność (przeciwieństwo małostkowości materialnej, która powoduje, ze człowiek wydaje pieniądze „ze smutkiem” i tylko na to, co niezbędne materialnie);

4. szczodrość ( jest wtedy, gdy człowiek nie kieruje w wydatkach „względem na siebie samego” i wydaje pieniądze „pięknie”);

5. hojność (człowiek hojny to taki, który „wydaje pieniądze na słuszne cele, w odpowiedniej ilości i w odpowiednim czasie”);

6. prawość (człowiek prawy to człowiek posiadający trwałą dyspozycję do postępowania w najwyższym stopniu sprawiedliwego);

7. posiadanie honoru;

8. wyrozumiałość;

9. ustępliwość;

10. łagodność;

11. takt;

12. grzeczność;

13. opanowanie;

14. życzliwość;

15. szczerość;

16. postawa przyjazna;

17. rycerskość;

18. skromność;

19. dyskrecja;

20. elegancja.